Eli Urbanová

ŜI NE VENAS

Kiel sur dornoj somnambulo

mi paŝas ĉirkaŭ strat-angulo

centfoje haltas, plu promenas –

Kaj ŝi ne venas!

Kredu min, homoj, nur hazardo,

min ree gvidas al bulvardo –

Sed mil okuloj mokdivenas

Ha! Ŝi ne venas!

Ie ŝi klaĉas en komforto

dum min ĉi tie aĉa sorto

pri l´pacienco ekzamenas…

Do ŝi ne venas!

Certe frizaĵ´aŭ nova robo,

formanĝis tempon de la snobo!

Amara kraĉo min ne venenas.

Fi! Ŝi ne venas!

Kia enuo! Kia tedo!

Palpante je la cigaredo

virinan genton mi malbenas.

Ĉar ŝi ne venas!

Restas foriri ... Jen - subite -

subite ĉio pardonite

agrable, mole mi mienas

Jes, ŝi jam venas!

Verda Voĉo de Doksy, No. 5, 4. 8. 1952