F L O R A L U D A N T O

Dezerta strato

Tiu mallarĝa, kurba strato

Aspektas vere tre dezerte

Grizegoj premas ĝin inerte

Kaj nur malofte ĉara rado

sur ĝiaj kalvaj ŝtonoj saltas

Fenestroj tie brilas blinde

Kaj homoj tien alveninte

ne restas tie, kaj ne haltas

Tamen kelkiam (ĉu vi miras?)

Ĉarma knabino tien venas

(kaj kvazaŭ lumo post si iras)

Tiam la strato sur sin prenas

gajan aspekton kaj ĝi spiras

pli freŝe, dum ŝi trapromenas.

Nigra kanto

Estas noktmez´. Vi en la Urbo solas

Kaj vagas tien, reen, kaj parolas

al la malheloj, kiuj vin strangolas

Lanternoj ŝutas straten siajn blankojn

la Urb´ posedas du mil strangajn vangojn

kaj en mil lumoj brilajn lumolangojn

Kaj ien de ie avenuen fluas

fremdega melodio, kiu bruas

kaj vian koron nostalgie skuas

Estas noktmez´. Vi en la Urbo solas.

Kaj vagas tien, reen, kaj parolas

al la malheloj, kiuj vin strangolas.

(la recititaj poemoj estis premiitaj en la konkurso de „Floraj Ludoj“ 1948 en Doksy – rimarko de la redakcio.)

Verda Voĉo de Doksy, 1949-01-01