Jana Cíchová

SIGNO DE EKKRIO

Al diablo! - kun asteco,

titolata - honesteco!

Kia estas ĝi ja eco

kun ŝildeto de pureco,

kiu scias nur turmenti

instigante e turmenti

kaŝan amon - puran koron

peli en infer-torturon.

Mi honeste vivis iam

tamen: u mi amis iam?

u feli is mi nur foje?

Restis sola mi survoje?

iam estis mi flatata,

iam ie adorata,

iam nur - alt-estimata,

sed - neniam - ve! - amata!

Ke asteco mia krevu!

Mi sen la skrupuloj revu

foje nur feli on havi,

tiun Mian ame ravi.

Foje min la rev' forportu,

poste mi kontente mortu!

MI FORGESIS AL VI DIRI

Mi forgesis al vi diri,

ke mi esas nun jam miri,

kial mia spiro ŝaltas,

se mi antaŭ vi nur haltas.

Mi forgesis jam dufoje

eokaze - e dumvoje

kiam eblis ne disiri

tion al vi fine diri:

Kiom belas la okuloj

viaj brunaj, jes! - Vi Ulo!

iam tiuj brunaj gajnis

kaj plej belaj ili estis;

Ke mi timas temon tuŝi,

la aferon pluen puŝi,

ke min tenas sindefendo,

Amo! - je la manetendo!

Ofte tenas mi enmane

poŝtuketon silkan. Brune

ĝi koloras. Ĝin mi ŝtelis

dum mi en kafejo sidis.

Rigardante la poŝtukon

vidas mi la brun-okulon!

Ĝin redoni? Ne, maleblas.

Min ĝojigi ŝi kapablas!

u ne stultas la virino

jam plenaĝa - "saĝa" - ino,

amon sian konfesante,

flamon ĝian - penbremsante?

MARDO

Mardo estas bela tago!

E se mi en koro triston havas

kaj ekplori emus,

scias mi.

- hodiaŭ ni nin vidos,

hodiaŭ ni kunestos.

Suno certe brilos kaj varmigos,

e se la nubetoj maliceme strebos

antaŭ ni ĝin kaŝi.

Fartos mi bonege.

Mi feli on sentos kiel iam, ar mi scias,

ke vi ankaŭ sentos vin feli a.

Iros mi tra Praha.

Montros Ĝi al ni,

kiom belis Ĝi en tempo,

kiam ni i tie estis ne ankoraŭ.

Ni forgesos tutan mondon.

Nur komunaj interesoj ligos nin.

Praha estas tiom bela, se vi min komprenas!

Praha estas tiom bela, se vi min bezonas.

Praha estas bela!

Vivo estas bela!

Mardo estas bela!

Mardo estas tago - tiu el la plej belegaj!

KE MI DIRU VERON...

Ke mi diru la ververon,

vi aŭskultu mian pekon:

iam - mi vin amis -

- kore -

- tre sincere.

Sentojn iujn purajn,

ardajn,

sorbis la poemo,

viajn manojn eniĝinte

trovis ĝi

ne komprenemon,

sed nur de l' pedanto - emon

la poemon tuj korekti,

ruĝkrajone ĝin difekti.

Diseriĝis ĝiaj eroj,

tuj perdiĝis sent-oferoj,

malaperis metaforoj...

Sagoj de la gramatiko

senkompate boris fendojn,

truojn,

mankojn,

eraretojn...

Neglektante

piedpremis

je pecetoj vi - la sentojn!

La reago?

Ĵetis vi min en brakumon

de l' unua,

kiu strebis -

- ŝajnis esti -

la Feli o.

viv-Sopire!

Tasko lia?

Forgesigi la doloron,

kaj furoron,

ami-emon,

en esktaz' ĝis lasta spiro!

Ho! Trifoje ve! ankoraŭ!!!

Rompis mi - la ĵurpromeson,

malpurigis - honestecon

perfidinte - fidelecon,

ne trovinte - kontentecon...

Fino!

Kaj li venkis. - Kiu? - Kompreneble ja la edzo!

Ree saĝe aktualas: ĵurpromesoj, honesteco,

fideleco kaj asteco, amikeco...

Jen la f i n o.

Via vico: diru nune

LA V I R I N O !!!

KULPULINO

iutagec' _

kaj laboro,

devoj - zorgoj

kaj hasteco.

Tago tro mallongas...

Kien salti?

Kion kapti

por plenumi

la minutojn

rapidege

forpasantajn.

Sensa vivo en forgeso -

- kompreneble -

kiel iam.

Kaj subite!

ambro. Ombro. La kurteno.

Lito kaj - malsano-krizo!

Kapdoloro,

naŭzo,

pacienco,

longa tempo - eterneco,

ho! - enuo!...

Pensoj kuras - fantazias

malproksimen,

malproksimen...

En ĝardeno - florbukedoj,

mano-premoj.

kor-elverŝoj,

kisoj, kisoj,

ĵurpromesoj,

pekoj, kisoj, pekoj,

p e k o j...

iutagec' jen denove

kaj laboro,

devoj - zorgoj

kun hasteeo.

Tro mallongas tag' denove.

Kien salti?

Kion kapti

por plenumi

la minutojn rapidege

forpasantajn?

Sensa vivo - kompreneble

en forgeso - kiel iam

en f o r g e s o !

FELI O

Ĝi renkontis min

kiam - enamiĝe -

Li etendis al mi

sian manon.

Plenfeli is mia kor'

dum la nask' de mia beb'.

Krioj de l' sufer' finsonis...

Ĝi naskiĝis - ekflorinte

en patrina kis'.

Mi renkontis Ĝin

vidigante

vojon al blindul'.

Jen Feli o! flustris mi,

kiam Morto kompatema

tondis viv-fadenon de l' patrin'-

dum la vivo - martirin'.

iutage ni Feli on gapas.

Tamen nur malmultaj ja kapablas

kapti Ĝin.

MALSANA VAGULO

Sub la Nord- ielo suferanta

e la kuracfontoj sanon sopiranta

ventrapide min elsputis flugmaŝin'.

Praha! Malsanulo mi, ekvidis ĝin!

Tamen perdis mi la vojon, ho teruro!

Kiu konas finnan lingvon? - Babel-turo!

Kaj subite la Fein' de l' Esperanto

savis min. - En embaras' la suferanto!

Min ŝi gvidis al la kurac-font' de l' sano,

helpoprete sin etendis Ŝia mano.

En banloko procedaroj bon-efikas,

la okuloj de l' Feino rememore pikas.

En la parko malkviete promenante

Ŝin revidi mi cerbumas sopirante.

(Laŭ motivo de finna gasto en Praha)

TIAM en Praha

Tiam...

Tiam Praha estis tiom bela!

Plibeligis Ĝin vizito -

- nu de mia - gasto

kaj en tago hela.

Trista estis mi en tiu tago.

Ĝojo venkis la tristecon,

ar ni estis kune

- u memoras vi? -

aŭtune?

Jam krepuskis.

Suno ne plu brilis,

ne liveris plu la varmon.

Sed la benko

en la parko

nin tre logis por eksido.

Fartis mi tre bone

ar ni estis kune

Sentis mi feli on

dum la tagoj kvar sen ese,

iam,

tiam...

Mi komprenis vin senvorte,

vi invehtis absurdajon,

ke mi havas la okulojn

violbluajn,

mi aŭskultis l' absurdaĵon

kun rideto sur la lipoj.

Ni forgesis tutan mondon

kaj nur interesoj niaj ligis nin

por kelkaj horoj nur!,

ar jam sur la horloĝo-tur'

bat-sonis la dek-unua!

Horo de disiĝo!

Eble jam por iam.

Tiam petis vi pri unu kis'.

Mi donis du...

Kaj fino,

fino, fin' por iam!

Praha estis bela! - Tiam...

Kristnasko 1963

AL MIAJ KVIN FIDELAJ AMIKOJ

Nur duonon de la zorgoj

sentas mia kor'

ar mi trovis vin - por iam -

kara mia kor'!

irkaŭsvarmas malamikoj

ĝuste en i tiu hor'.

Trista estas mia kor'

pro ruzeca homa mor'.

Multaj ser as argumentojn,

kalumniojn,

kaj intrigas

por dronigi min sur kuleret' da akvo pura.

"Ho, mizero!" - io pro envio nura!

La kalikon de l' amaro

eltrinkigas min la Sort'.

Devas mi elteni

fort-batali...

iam ilin - malamikojn -

pugne bati en la nazon...

Ne bezonos mi la vazon!

Restu mia moral-forto

kaj subteno

pro elteno,

kara mia kor',

en i tiu hor'!

AL MIA AMIKINO

Iru kun mi iam, kara An i,

tra la urbo.

Praha ĝoje bonvenigos nin-

- la Belulin' -

vi sciu: nun mi estas ja la gvidistin'.

Dum la promenado Praha ravos nin,

kaj montros

kiel Ĝi aspektis en la temp'

romantika

kaj gotika

renesanca

aŭ baroka

klasikisma...

Ni forgesos tutan mondon

kaj la Belulin' - Ĝi ravos nin.

Iru kun mi iam, kara An i,

tra la urbo.

Praha ĝoje bonvenigos nin.

Sciu: nun mi estas ja - la gvidistin'!

AL JULIE ŠUPICHOVÁ

(Okaze de ŝia naskiĝdatreveno)

Rerigardu, kara nia,

kaj vi nepre ĝoju!

Post vi jen videblas

longa, blanka sulk',

bone plugita

kaj irkaŭ ie

la herbejoj.

fruktarbejoj;

io floras,

io bonodoras,

io maturiĝe plenabundas...

Jen la sulko,

longa, blanka sulk',

bone plugita...

Ĝin vi

pacience plugis.

Nia celo nun: fidele nur daŭrigi!

INVITO AL RENDEVUO

Bonvenigus mi tre ĝoje

se vi venus - kiel foje -

marde posttagmeze en la parkon

sur la jam konatan benkon.

Je la kvina. Jes, laŭeble.

Se vi volas, kompreneble!

Kaj pasonte en la parkon,

tuj eligos mi rimarkon:

Se vi vidos benkon en fum-nub',

tie estas Li sidanta. Jes! Sen dub'.

Venis Li ja kompreneble

kaj fumegis tre, videble!